مقاله عیسی پیامبر یا مهدی عسگر؟

ضمن احترام به آزادی عقیدتی ادیان توحیدی

مقاله‌ی تحقیقی و انتقادی

 عیسی پیامبر یا مهدی عسگر

تردیدی نیست که طبق گواهی گروهی از هم معاصران امام حسن عسگری و برادر ایشان (جعفر)، مهدی موعود؛ زاییده‌ی فقدان امام حاضر، پس از امام حسن عسگری بوده است. همچنین رقابت و حسادت فرقه‌ی شیعه، نسبت، به سایر ادیان توحیدی که هر یک دارای مدعی منجی آخر الزمان هستند، بدین زاییده‌ی ذهن خلاق بشری (مهدی موعود)، روح دمیده است که جان، در افکار و عقاید شیعیان بخشید.

بواقع طبق عقیده‌ی مسیحی و اسلامی، عیسی نبی، پیامبر زمان است؛ پس ایشان مقتدای مؤمنان است؛ از اینرو وجود پیامبر زمان، بر وجود امام زمان خط بطلان ترسیم می‌نماید. شیعیان، در حین حضور و وجود پیامبر زمان بایست پیرو و منتظر پیامبر زمان باشند، نه امام زمان.

موضوع اول آنکه قرآن گواهی به عروج و غیبت عیسی پیامبر داده است نه شخصی به نام مهدی، که البته این گفتار منبعث از اناجیل چهار گانه میباشد؛ فقط قرآن محمد بن عبدالله، در مقام یک شاهد در برابر حواریون شاهد؛ نافی کشته شدن عیسی میباشد. بواقع شهادت مظلومانه‌ی عیسی پیامبر بود که نظر بسیاری را بسوی سخنان و آیین او معطوف ساخته، نامش و دین اش را گسترانید. بنابراین خداوند ضمن اهدای معجز، جایگاه شهادت عیسی نبی و تجلی وجود صادقانه و مظلومانه‌ی عیسی نبی را بر صلیب فراهم ساخت که مردم به او ایمان آورند که البته! عیسی ییامبر برای احیای دین راستین موسی نبی به رسالت پرداخت؛ نه برای تکوین دینی نوین (محمد بن عبدالله چنین نبود)

موضوع دوم آنکه نابرده رنج گنج میسر نگردد؛ پس عیسی پیامبر پس از رنج رسالت و هدابت، سزاوار بقا در غیبت بود و ییامبر زمان شد و حال آنکه طبق ادعاهای روایان شیعی، مهدی فارغ از رنج رسالت و هدایت، در سن کودکی، به گنج بقا و غیبت رسید و امام زمان شد که بی گمان این ادعای مذهبی، اجحاف به ییامبران متالم از مصائب رسالت و هدایت میباشد. حتی طبق روایات است که ابراهیم رنج قربانی کردن اسحاق را متحمل گشت که بالاترین رنج است و از این رنج‌ های رسالت ابراهیم است که گنج  ایمان توحیدی و گستردگی نسل ابراهیم تحقق یافت.

موضوع سوم آنکه هر یک از فرق شیعی فردی را یعنوان امام غایب خود قبول دارند.

موضوع چهارم آنکه تعدادی از حوارییون شاهد عروج و غیبت عیسی نبی بودند؛ لیکن کسانی شاهد عروج و غیبت مهدی نبودند. اما سخن یهودیان بر حق است که مسیح خارج از زمین عروج نکرده است؛ بلکه او در مکانی بر زمین زندگی می‌کند.

موضوع پنجم آنکه حضور عیسی، پیامبر زمان، خط بطلان بر امام زمان شیعیان است.

عیسی پیامبر، تعالی اخلاقی را در تعالی عاطفی تبیین می‌سازد. کسانی که همنوعان خویشرا، در یک جامعه دوست داشته باشند، بی گمان از آزار سایرین بر حذر هستند؛ چنین افرادی به تعالی اخلاقی دست یافته اند. بنابراین آیین و فرامین راستین موسی پیامبر، بزرگترین پیامبر و سید و سرور همگان و زرتشت پیامبر، فخر ایران و جهان و عیسی پیامبر، مقتدای مؤمنان و پیامبر زمان، وحدانیت، عبودیت، حسنات و محبت، به دیگران است و بس!

من توسط موسی پیامبر به دین واقعی هدایت شده، نیازی به امثال مهدی، در قصه های فرق دینی ندارم؛ زیرا منجی من، خداوند فرید است و بس. مهدی، قصه ای است که احادیث و روایات و اختلافات بسیاری را پدید آورده است. ذهنیت یک منجی فاقد خدمت و زحمت از یک ذهن تنبل و کاهل می‌تراود که نابرده رنج را میسر ساخته است؛ چه خداوند فرید، منجی واقعی است و بس! لیکن عیسی، منقول از اناجیل برای داوری خواهد آمد. البته! عیسی، پیمبر خداوند فرید است که نسبت به بشریت خدمت و زحمت رسالت را بر دوش داشته، شهادت واقعی، بر صلیب را - در راه محبت به بشریت و ابلاغ حقیقت - پذیرفت. بواقع قرآن و اناجیل توافق دارند که عیسی، در مقام پیامبر زنده بوده، روزی ظهور خواهد کرد که سیرت جامعه کلان بشری را از شر زدوده، برهه‌‌ی سیرت خیر مطلق را بر زمین تحقق بخشد. بنابراین حضور و وجود پیامبر عظیم الشان ایزد فرید، عیسی پیامبر - در مقام پیامبر زمان و مقتدای مؤمنان - مبحث امام زمان را زایل ساخته است؛ زیرا برهه ای که پیمبر زمان حضور دارد، نیاز، به امام زمان منتفی می‌گردد، خاصه آنکه فردی به نام مهدی برای تقبل چنین ماموریتی - در خور پیامبر خداوند - نیاز به ارائه مستند داشته  است که هرگز نوشته ای یا نامه ای از او بدست نیامده است که او خود را رهبری و منجی خوانده باشد. همچنین گواهانی بر غیبت او طی تاریخ اسلام وجود نداشته اند؛ این در حالیست که  مرقس، یوحنا، لوقا و متی، از شاگردان عیسی هستند که گواهانی بر غیبت عیسی میباشند. عیسی، در حضور شهود غایب شده است. درباره‌ی موضوع نفی مصلوب شدن  عیسی در قرآن نیز بدین اسلوب می‌توان اثبات نمود که اناجیل حقیقت را درباره‌ی مصلوب شدن عیسی گفته اند؛ زیرا اناجیل از چهار شاهد می‌تراود و حال آنکه قرآن از یک قاری (محمد) و یک نگارنده (زید بن ثابت) می‌تراود که هرگز آن کتاب، مستند و مفید نمی‌باشد؛ خاصه آنکه گروهی از پیمبران پیشین نیز شهید شده بودند که قاطبه آنان پیامبران ملکوتی و فاقدمعجزات بودند؛ نه پیامبران  لاهوتی و دارای معجزات. چه پیامبران ملکوتی فقط برای احیای آیین پیامبران پیشین می‌آیند؛ نه بنای آیین نوین که عیسی، بنده جلیل و فاضل خداوند برای احیای دین واقعی موسی به رسالت پرداخت که بر خلاف گروهی از آموزه های جعلی و تحریفی تورات، مهربانی و نیکوکاری صرف بود، نه خشونت و جنایت.

اگر مفروض بر آن باشیم که حسن عسکری صاحب پسری به نام مهدی بود، لیکن روایات اسلامی خود گواهی می‌دهند که حاکم زمانه مترصد آسیب به مهدی بود؛ بنابراین احتمال آن است که مهدی، ربوده، مفقود و مقتول شده است که شیعیان عاجز از حل مسئله‌ی مهدی، فقدان ناگهانی او و ابهام در زندگی مهدی را با غیبت توجیه نموده، به سفسطه و مغلطه پرداخته اند. چنین سرنوشت را می‌توان درباره‌ی محمد حنفیه، فرزند علی بن ابیطالب، درفرقه کسانیه یافت که پس از قتل محمد حنفیه، پیروان او قایل به غبیت اش شدند. همچنین واژه و اسم مهدی، چنانکه در مطالب تحقیی محققان مطالعه خواهید نمود، پس از اسلام وارد فرهنگ اسلامی شده است که بزرگان صدر اسلام را  بدان لقب می‌خواندند. این حقیقت دارد که فرق دینی بسیاری از اعتقادات خویشرا از فرق پیشین تحصیل نموده اند؛ چنانکه اعتقاد شیعه به مهدی از کیسانیه حاصل شده است. همچنین کیسانیه، افرادی ایرانی مسلمان بودند که پیشتر به آیین زرتشتی گرایش داشته، معتقد به سوشیانت یا سوشیانس - منجی آخر الزمان - بودند. بنابراین منجی آخر الزمان، در ادیان توحیدی، ریشه در افکار باستان دارد، نه افکار نوین. بواقع مهدی، زاییده‌ی اندیشه‌ی رقابتی و حسادتی اسلامی و شیعی، علیه ادیان پیشین است که منجی زرتشتیان، سوشیانس و یهودیان، مسیح و مسیحیان،  عیسی میباشد. همین منجی ها را می‌توان در برخی فرق و ادیان دیگر یافت. همه‌ی این منجی ها در ادیان، محل مبحث و شک بوده است؛ لیکن خداوند فرید، منجی واقعی بندگان این مباحث و شکوک را از اذهان مؤمنان می‌زداید.

شما عزیزان برای آشنایی بیشتر با امام زمان شیعی، می‌توانید از لینک زیر بازدید نمایید که بسیار مفید و مختصر شرح حال اعتقاد، به مهدی را و حاصل تحقیقات محققان را شرح داده است.

لینک مراجعه به توضیحات مهدی - ویکی پدیا